Niet wijzen maar leren van morele stress

Ik wil u graag met de laatste ethische inzichten binnen ons vakgebied meenemen. In de nasleep van het Groningse WB3000 is recent een moreel evaluatie rapport van Governance & Integrity gepubliceerd. Niet wijzen maar leren. Het rapport raakt snaren waar ik als jonge (verzekerings)arts enthousiast van word. Een verzekeringsarts moet geacht worden behalve een medische actor ook een morele actor te zijn. In het rapport komt naar voren dat er beslissingen zijn gemaakt die moreel niet juist waren. Dat was echter niet de meest opzienbarende conclusie. Er lijkt hier sprake van een tragisch voorbeeld van mission drift. Beslissingen afgedreven van de kernwaarde van de verzekeringsarts door de impact van een ander (vaak urgent) doel. In dit geval de oplopende beoordelingsachterstand bij het UWV. De complexiteit van de wetgeving, achtergebleven investeringen in het UWV, toegenomen (werk)populatie en het steeds strakker trekken van de juridische broekriem door uitspraken van de CRvB zijn hier debet aan. Om als arts tegen deze drift te zwemmen is enorm schadelijk voor het werkplezier. Het druist direct in tegen de normen en waarden die bij de arts als professional horen. Deze morele stress dient niet te worden veronachtzaamd. Gelukkig voorziet de brief van demissionair minister Koolmees, mede geschreven door de NVVG, ons eindelijk weer van meer ademruimte. Het geeft de medisch professional (dat zijn wij) meer ruimte om het rechtmatige en morele juiste weer dichter bij elkaar te brengen. Daarvoor zijn wij namelijk arts geworden, om het medisch juiste te doen. Kortom, het rapport ‘niet wijzen maar leren’ is uw aandacht waard.

Ruud Roos, AIOS verzekeringsgeneeskunde. Lid van de Ethiekcommissie van de NVVG